İçinde yazandan izler barındıran denemeler, öyküler, romanlar, şiirler insanların yüreklerine dokunup iz bırakır, hatta yıllara meydan okuyup klasikleşir. Yüreklere dokunup iz bırakmak ise sözde kolay gözükse de uygulaması o kadar kolay değildir. Fakat her şey de olduğu gibi bu zorluğu aşabilmek için de kendini iyi tanımaktan geçen bir püf noktası vardır. Yazdıklarınla bütünleşebilmek…
Bütünleşmek… Bütünleşebilmenin ilk basamağı “ sevdiğin konularda kendi çevrende dönen dünyayla ilgili” yazmaktır. Buna itiraz edenler, çok kişisel bir üslupla kısıtlı konular üzerine bencilce yazdığınızı söyleyenler olacaktır. Eleştirilere kulaklarınızı tamamen kapamak kendinizi geliştirme konusunda ölümcül bir hata olabilir fakat en başlarda seni yolundan geri çevirecek kadar önemsenmemelidir. Eleştirileri gerektiği kadar önemsemeyi başarmak ise bütünleşmenin ikinci basamağı sayılabilir. Yazdıklarınıza güvenmek ve yazarken heyecan duyarak hep yeni şeyler katmak eleştirilere gerektiği kadar önem verme açısından kolaylaştırıcıdır. En önemlisi ise, içinde kendinizden izlerin bulunmasıdır çünkü sizden izleri barından yazında zaten dünya da var olacaktır. İnsan dünyada yaşayan bir canlı türü olarak istese de dünyadan kopuk yaratımlarda bulunamaz.
Peki ya yaşadığın hayatın / dünyanın bir parçası olan yazınında değinmediğin konular? Bu konuda iki çeşit bakış açısı vardır; İlki, senin ilgi alanına girmeyen konularla ilgilenen yazarların da var olduğunu ve sen yazmasan bile onlar yazacağını düşünmektir. İkincisi ise, ilgilendiğin sevdiğin konularda yazarken ister istemez ilgilenmediğin konulara da değinmektir. Evrenin, hayatın bir bütün olduğunu her konunun birbiriyle bağlantılı olduğunu yazım ve gelişim sürecinde fark edip değinmeye hatta yazmaya başlamaktır.
Bireysel bir uğraş olarak; kimse için değil sadece iyi bir yazar olmak için başlayan yazın yolculuğunun seni tamamen büyüleyerek farkındalık yaratmasıyla evrenle bütünleşmeye ulaştırması ve yazamayacağın konunun olmadığı fark etmek belki de varılacak en iyi sondur.
GREENSEA
GREENSEA 