O TOPRAK Kİ ANAYÜZÜNÜN RAHMİ
“Başlangıçta toprak vardı.
Toprak ki; ondan geldik, ona gideriz; milyonlarca yıldır borcunu ödemeyen kiracıyız.
Toprak ki; Anadır. Doğumdur.
Toprak ki; Rahimdir, Suyun da yatağı , yuvası anası.
Yerdir. Yeryüzüdür. Temel ve zemindir.
Toprak ki;
Tohumdur, bereket ve bolluk, esirgeyen ve koruyandır.
Toprak ki; yaşamdır, candır.
Tarla, kök filiz ağaç ve orman.
Topraktır; Tohum, gıda, aş ve yemek.
Evdir Toprak; yuva, yurt, vatan
Kök, köken, soy ve sap, aidiyettir Toprak.
Toprak ki; atamızın ninemizin külüdür, bedeni ve özüdür,
Onların son yatağı, insanın geçmişi ve geleceğidir.
Toprak ki, tohumun evi, yuvası yurdu ve vatanı,
Tohum ki; hayattır, candır, özdür.
Toprak ki; en sadık yar, kara gün dostudur,
Buğdaydır, ekmektir, tokluktur, minnettarlık…
Tohum ki; bitki, meyve, sap, saman, yem, yemek.
Topraksız hiçtir, yoktur, neredeyse imkansız.
Topraktır; Mahsul, Ekin, Ürün,
Toprakla Tohum; Tohumla Toprak;
Mide, Karın, Tokluk.
Toprakla Tohum barıştır.
Toprak ki; Nimet ile şükrandır.
Devamlılık, gelecek ve umuttur.
Toprak; Sürdürülebilirlik vaadidir.
Dağ, omuz, güven…
Ova, tarla, yayla.
Toprak ki, börtü böcek, yılan ve geyik,
Kurt, Kartal, At, Eşek, Keçi ve İnek.
Toprak ki; .Fare, Sincap, Fil, Deve, Kedi ve köpek
Toprak ki; İnsan, çocuk, kadın ve erkek
Toprak ki, tüm gelecek tasavvurlarında cennet ve cehennem.
Toprak ki; bilinmez sonumuzdur
Kıtlık, yokluk; Tufan ve Toprak
Mezar, kara yer ,Ölüm toprak
Öte Dünya, Öbür Dünya ve Alt Dünya
Toprak, Sabır, dost, Vefa, ana kucağı.
Toprak ki, magmanın da yurdu, yeryüzündeki bütün suların temeli;
Nehir, deniz ve okyanuslarında evi olduğunu unuttuğumuz…
Toprak ki; canlı olduğunu son beş bin yıldır belleğimizden sildiğimiz
Bütün haklarına el koyduğumuz, alıp satıp kiralayıp devredip, fethedip,
Deşip tepip, gasp ettiğimiz varlık…
Toprak ki hakkına, bedenine, ruhuna tecavüz ettiğimiz,
Kazmayla karnını yarıp tekmeyle dövdüğümüz, betonla boğup taşla başını eğdiğimiz…
Toprak ki, bütün zulmümüze rağmen sonsuza dek dost olacak sandığımız organik yuvamız.
Toprak, bizim canlı bir organımız; içinde altında ve üstünde yaşayan çeşit çeşit canlının varlık nedeni.
Toprak ki; sabrını tüketen açgözlü ve zalim evladı insanın yüzüne taşkın, afet, tufanla tokat atar.
O Toprak ki; esirgeyen ve affedendir, kendini alıp satan, döven yakan, köklerini kesip biçen boğan deşen evladı insanı uyarır. Deprem ve fırtınayla, selle volkanla ve ateşle uyarır.
Toprak ki; verendir, cömerttir; ayrım yapmadan evlatlarını doyuran ve koruyandır, diğer kardeşlerini kesen, nimete ve ağaca saygı duymayan açgözlü insan aymazsa, verdiklerinin hepsini canıyla beraber ondan geri alır. Adı: Tufandır!
Toprak ki; anadır, evlatlarını ayırmaz ancak insan evladı diğer kardeşlerine ve anasına kötülük sınırını aştığında artık ona acımaz.
Toprak, anamızdır
Biz “TOPRAK’IN değerini ve nimetini binlerce yıldır ninemizden dedemizden öğrenir, torunlarımıza aktarırız. Hırsın kör ettiği gözden sakınır, saklar, sever gözetiriz. Biliriz ki; varlığımızın nedeniTOPRAK’I korumazsak kendi yokluğumuzu hazırlarız.
TOPRAK Ki; SU kadar aziz, Su gibi hayattır ama ona benzemez.
Su kaybolmaz, Su akar, Su gezer, Su döner, Su dolaşır, Su uçar.
Toprak sabittir, Toprak dolaşmaz, Toprak giderse dönmez.
Toprak sabırlıdır. Bekler, affeder. Toprak anca küstü mü kaybolur.
Toprak küstürülünce intihar eder. Bu erozyondur…
Toprak suya kaçar gider, giderse de bir daha dönmez.
TOPRAK BU YAZILANLARDAN ÇOK DAHA FAZLASI AMA MERAK EDENE 🙂
YAZAN; BUKET UZUNER
YAŞATAN ; OKUYUCU VE UYUMSUZ DEFNE KAMAN
ALINTILAYAN; GREENSEA
GREENSEA 