Yenilmişsem
Elim kolum bağlı
Boynumda yağlı ip
Gelip dayanmışsam
darağacına
Dudaklarımda yarın
Gözlerim yarınlarda
Unutmak mı gerek seni?
Kapılar kapalı
Tutulmuşsa gece
kapkara yollar
Sıcacık bir sevgi
sunmayacak mıyım
insanlara?
Bakmayacak mıyım yarınlara
Seslenmeyecek miyim
insanlara?”
Deniz Gezmiş’in defterinin kapak arkasına kendi el yazısıyla karaladığı, kimi satırlarını çizdiği bir şiiri…
Bugün günlerden 6 Mayıs…
Her yerde Deniz Gezmiş’in Yusuf Aslan’ın ve Hüseyin İnan’ın fotoğrafları…
Ölüm onları apansız yakalamadı, ülkemizin uçsuz bucaksız sıradağlarında ve ovalarında, kentlerin yoksul mahallelerinde ve uğuldayan meydanlarında
kuşatmalar altında ve barikatlar arkasından sömürüye zulme boyun eğmemenin onuruyla ölümün üstüne yürüdü onlar. Tereddüt etmediler yok “Biz buraya dönmeye değil, ölmeye geldik ”diyerek türkülerle, marşlarla karşıladılar ölümü özgür ve eşit bir gelecek için canımızdan bir parça koparırcasına en iyilerimizi verdik toprağa onlar, yaratılan devrimci değerlerin, onurun, erdemin, inancın simgeleri olarak yüreklerimizi dolduruyor, bilincimizi aydınlatıyor. Bizi kopmaz bağlarla bağlıyor DEVRİME…
Siz onları sadece sehpaya çıkarıp astınız,
Ama öldüremediniz
Çünkü bedenler ölür, fikirler ölümsüzdür.
GREENSEA
GREENSEA 